Was Xavier Malisse (34) een veilig chauffeur toen hij voor het eerst met een auto reed? En wanneer had hij een eerste keer écht voldoening van tennis? Lees het hieronder, in ‘De eerste keren van Xavier Malisse’!

De eerste keer…

dat je met een auto reed?
“Dat was op zestienjarige leeftijd met de tante van Olivier Rochus. Zij was komen kijken naar een toernooi in Charleroi waar Olivier en ik speelden en heeft mij toen leren autorijden mét versnellingen. Een week later vertrok ik naar Florida en daar heb ik die versnellingen nog maar weinig gezien. (lacht) Of het klikte met haar? Als ik op een helling stond, ging het moeizaam, maar de rest was relatief oké. (lacht) Eigenlijk mocht ik op die leeftijd nog niet op de weg rijden, maar ach, het is goed afgelopen.”

dat je écht voldoening had van tennis?
“Toen ik in Florida op de academie van Nick Bollettieri Eddie Herr, een groot juniorentoernooi, won. Ik wou mij na afloop voorbereiden op het volgende toernooi, maar Nick zei me dat dat niet nodig was. Ik mocht plots meetrainen met spelers als Thomas Enqvist (ex-nummer 4 van de wereld, nvdr.) en Tommy Haas (ex-nummer 2 van de wereld, nvdr.). Dat deed goed want nu hoorde ik bij de groten.”

dat je jezelf een echte man voelde?
“Dat moet op mijn dertiende of veertiende geweest zijn toen ik voor het eerst haar op mijn benen kreeg. Vijf maanden later stond ik helemaal vol.” (lacht)

dat je jezelf een bekende sportman voelde?
“Ach, die term BV is maar iets wat mensen op je plakken. Ik ben echter niemand die zich beter voelt dan iemand anders. Dankzij mijn ouders ben ik altijd gebleven wie ik ben. Zij hebben mij met de voetjes op de grond gehouden. Maar oké, de eerste keer dat ik mij bekend voelde? Toen ik net bij Bollettieri zat en bijna tegen Pete Sampras (ex-nummer 1 van de wereld, nvdr.) won. Dan kent iedereen je plots en toen is er veel veranderd voor mij. Niet dat ik het erg vind om handtekeningen en foto’s uit te delen, hoor. Als mensen dat vragen, geeft dat voldoening. Uiteraard kan je niet altijd alles doen of geven, maar er zijn veel mensen die mijn carrière gevolgd hebben en ik vind het belangrijk om respect voor die mensen te tonen. Zonder fans ben je als sportman maar weinig.”

[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered”]Mijn eerste liefde? Een scheidsrechter[/otw_shortcode_quote]

dat je verliefd was?
“Die moet nog komen. (lacht) Nee, ik denk dat ik toen zestien was. Ik had een wildcard gekregen voor het Challengertoernooi van Oostende en was verliefd geworden op een scheidsrechter. We zijn toen even samen geweest waardoor zij mijn wedstrijden niet meer mocht arbitreren. (lacht) Ik vind liefde alleszins iets belangrijk in het leven. Iedereen toch, niet? Als tennisser is het natuurlijk niet altijd even evident om een relatie te hebben. Een voetballer slaapt nog vrij vaak in zijn eigen bed, maar bij ons was dat anders. Ach, dat is een keuze die je maakt, maar zonder liefde is het leven toch maar eenzaam.”

dat je écht wou stoppen met tennis?
“In de zomer van 2013. Ik speelde nog goed, maar de goesting was over. Vroeger had ik nog wel eens dipjes, maar dan rustte ik een weekje en kon ik er weer tegenaan. Nu was het echter op en kwam de zin niet meer terug. Het plezier was verdwenen en voor mij was dat het moment om er een punt achter te zetten. Ik had heel wat meegemaakt op én naast het veld, dus het werd tijd om tijd vrij te maken voor mijn familie en vrienden.”