De Belg Kristof Rubens woont momenteel in het Zwitserse Zürich en woonde afgelopen week het ATP-toernooi van Bazel bij. Voor Het haviksoog van Tennisplaza België pende hij zijn bevindingen over het ATP 500-toernooi neer.
Bazel is trots op haar tennistoernooi. En dat is best terecht. Al sinds de jaren ’70 is het ATP 500-toernooi van Bazel, Swiss Indoors, een vaste waarde op de kalender. Ze claimen het derde grootste indoortoernooi van de wereld te zijn, en dat kan ik best geloven. De eerste editie werd er gespeeld om een horloge. Nu ligt het prijzengeld iets hoger en kan het toernooi reeds een mooie lijst met winnaars voorleggen. Dit jaar schiet er van hun sterrenaffiche helaas weinig over: Federer zette een punt achter 2016, net als Nadal (respectievelijk de winnaar en de finalist van vorig jaar, nvdr.). De onvoorspelbare Kyrgios stuurde z’n kat. In de eerste ronde had Stan The Man Wawrinka het erg moeilijk tegen zijn landgenoot en Basler Chuidinelli. Tweede reekshoofd Milos Roanic moest al vroeg de duimen leggen tegen de Litouwse qualifier Berankis. Zijn dit de symptomen van een seizoen dat op zijn einde loopt?
Het ATP-toernooi van Bazel ligt op een boogscheut van het historisch centrum en is goed ontsloten per openbaar vervoer. Iets wat terecht gestimuleerd wordt te gebruiken. Dit toernooi wordt trouwens geroemd om zijn organisatie. Dit blijkt door de vele eetmogelijkheden en drankstanden. Op een doordeweekse dag als woensdag, loopt het hier al strop. De Sankt Jakobs Halle, waar het toernooi doorgaat, ondergaat nog tot 2017 een grondige verandering. Dat is wel nodig om de mensenmassa baas te kunnen.
Mooi tennis
Wordt er mooi getennist? Ja en nee. Jack Sock was zijn gewone zelve en bracht een oké-prestatie. Meer was er niet nodig tegen Mannarino (6-3 en 6-3). Pittiger tennis was er tussen de Spanjaarden Carrenno Busta en Verdasco. Snelle balwisselingen, maar te weinig afwisseling bracht de overwinning voor Pablo Carreno Busta (7-5 en 6-3), die trouwens al een mooi jaar heeft bij elkaar getennist (bereikte vorige week zijn hoogste notering met plaats 32). #NextGen ster Taylor Fritz kwam aan de bak tegen #BroerVanNextGen (is dit ook een hashtag?) Mischa Zverev. Door Taylor Fritz aan het werk te zien, kan je wel begrijpen waarom de ATP deze nieuwe generatie een beetje hypet. Hij ziet er goed uit, heeft een gemene forehand en een degelijke opslag. Dit was echter niet genoeg tegen de oudere Zverev, die al een aantal matchen in de benen heeft vanuit de kwalificaties, hij won in twee sets (7-6 (4) en 6-0). Nishikori speelde in zijn tweede ronde tegen de Italiaan Lorenzi. Te veel unforced errors van Nishikori en een geïnspireerde Lorenzi leidde tot een tiebreak in de eerste set. In de tweede set stak Nishikori een tandje bij zoals de toppers dat kunnen. Genoeg voor een 7-6 en 6-2 overwinning.
De wedstrijd tussen de halve Belg Robin Haase en comeback-man Juan Martin del Potro begon veelbelovend. In het derde spel werd Haase op het verkeerde been gezet, won het punt, maar stond letterlijk aan de grond genageld. Een intensieve fysiobehandeling bracht hem weer op de been, tot opluchting van het publiek. Aanvankelijk leek Haase nog wat last te ondervinden van zijn blessure (verrekking?), maar gaandeweg vond hij zijn ritme weer. Haase deed wat hij moest doen: de forehand van del Porto ontwijken of ontwapenen (met veel slice) en zijn tweede opslag aanpakken. Haase slaagde in zijn opzet en frustreerde bij wijlen zijn tegenstander. Dit leidde tot enkel mooie punten waardoor Haase het, relatief rustige, publiek op zijn hand kreeg. Del Porto liet echter zien waarom hij zijn status heeft gekregen als klassebak en won de partij in twee sets (6-3 en 6-4). Dit leverde ons een mooie match-up voor de dag erna: Goffin vs. Del Potro. Goffin leidde met 1-0 in de onderlinge ontmoetingen, maar moest oppassen tegen de man in vorm. Del Porto won vorige week het toernooi van Stockholm, zijn eerste titel in 33 maanden. En terecht bleek een dag later, want Goffin haalde het niet: 7-5 en 6-3 voor de Argentijn.
DEEL 2
Roger Federer heeft een speciale band met het toernooi van Basel. Niet alleen is hij een geboren Basler, een inwoner van Basel, maar in de vroege jaren ’90 was een kleine Roger ballenjongen op dit toernooi.
Hij heeft daarnaast het record van het meest aantal titels (zeven, waarvan drie op een rij) en finales (twaalf, waarvan maar liefst 10 op een rij) in de cultuurhoofdstad van Zwitserland. In 2012 en 2013 werd hij in de finale geklopt tegen Juan Martin Del Potro, telkens in drie spannende sets. Het is deze Argentijn die David Goffin in de weg kan staan van een derde kwartfinale op rij op dit ATP 500 toernooi. Goffin leidt in onderlinge ontmoetingen met 1-0, hij won in Shangai in drie sets.
Met de nodige show werden beide spelers ontvangen in een goed gevuld centre court. Hierbij viel het op dat Del Potro het hart van de toeschouwers heeft veroverd. Onze David begon stevig aan de wedstrijd en liet in zijn eerste opslagspel meteen twee aces optekenen. Goffin schrok er niet van terug om de forehand van Del Potro aan te vallen die het in de beginfase toch wat liet afweten. Goffin retourneerde goed en zijn eerste opslagen waren vaak ook effectief, doch aan de lage kant. De breakkansen die Goffin kon bijeensprokkelen werden echter niet verzilverd, dit dankzij een sterk serverende Del Potro. Iets wat de toppers kunnen op belangrijke momenten. Door een paar unforced errors kwam Goffin tijdens zijn opslagspel op een achterstand bij een 5/6 achterstand, waarop Del Potro de eerste set kon uitmaken. Een zichtbaar gefrustreerde Goffin moest bezinnen op de bank. In de tweede set kwam Del Potro’s beukende forehand meer en meer onder stoom te staan. Het was echter Goffin die de match vorm gaf en vaak initiatief toonde. Vroeg in de tweede set forceerde Del Potro een nieuwe break die David niet meer te boven kwam. Einde verhaal na een mooie match (5-7 en 3-6), vol initiatief en een geduldige Del Potro die een mooi jaar na veel blessureleed achter de rug heeft. Del Potro maakte dit jaar een mega-sprong op de rankings, van plaats 1045 (!!!) in het begin van dit jaar tot (waarschijnlijk) een plaats binnen de top 40 volgende week. Goffin zal sterk moeten presteren volgende week in Parijs, waar hij een achtste finale te verdedigen heeft, wil hij de masters in Londen halen.
Er was veel volk op deze donderdag, waarop alle overblijvende tweede ronde partijen worden afgewerkt. Dit heeft meer dan waarschijnlijk te maken met de opwachting van Stanislas Wawrinka. Hij speelde in zijn tweede ronde tegen de Amerikaanse qualifier Donald Young. Deze laatste won als junior zowel Wimbledon als de Australian Open, maar kon in het mannencircuit nooit echt doorbreken. Wawrinka had het erg moeilijk tegen een gemotiveerde Donald Young. Wawrinka kwam pas op het einde goed in de wedstrijd en maakte het zichzelf vaak onnodig moeilijk. Hij pakte de eerste set in de tiebreak 7-6. Stan kwam in een break voor in de tweede set en mocht serveren voor de wedstrijd, maar verslikte zich in een beter speldende Young. Young zette door en tot verbazing van het publiek pakte Young de tweede set in een tiebreak 6-7. De spanning onder de aanwezigen was te voelen, zou er weer een topper uitvallen? In de beslissende set stelde Stan orde op zaken en won met weinig overschot de wedstrijd met 6-4. Stan werd in de voorbije vier (!) edities telkens in de eerste ronde uitgeschakeld maar mag zich nu opmaken tegen Mischa Zverev in de kwartfinale.
Om naar uit te kijken
Een match waar ik naar uitkeek was de wedstrijd tussen Martin Cilic en Pablo Carreno Busta. Martin maakt ook nog kans op een ticket voor Londen, dus zijn prestatie is met name interessant voor de kansen van Goffin. Aanvankelijk leek het een demonstratiewedstrijd te worden en was de eerste set beslecht in slechts 18 minuten 6-0. Cilic serveerde té goed en zijn ground strokes waren té goed geplaatst. Het publiek wilde dit niet zomaar voorbij laten gaan en stak een hart onder de riem voor de jonge Spanjaard. Carreno Busta begon beter te spelen, wisselde vaker af en kon steeds meer een vuist maken tegen de Kroaat. Mooie rallies en zonder breaks leidde tot een tiebreak waar Cilic het verschil kon maken. Eindscore 6-0 en 7-6. Cilic neemt het in de kwartfinales op tegen nog een Spanjaard Marcel Granollers.
Deze Granollers stond vandaag twee keer op het veld met Jack Sock: eerst tegen elkaar en later op de avond aan dezelfde kant in het dubbelspel. Granollers begon furieus aan de wedstrijd met mooie combinaties aan het net. Een stevig ingetapete Sock pufte, schudde zijn hoofd, mopperde tegen zichzelf en het pruillipje was ook niet veraf. Granollers won overtuigend met 6-3 en 6-1.
Dit was een mooie tweedaagse waar ik heb kunnen genieten van een aantal leuke wedstrijden, up close op het tweede court en van bovenaf bij het centre court. Hopelijk brengt de verbouwing van de St. Jakobshalle volgend jaar wat verbetering aan het comfort voor de toeschouwer. Zeker op het tweede court kan er meer capaciteit worden voorzien. Basel heeft met de Swiss Indoors een mooi toernooi dat, in leven en welzijn, mooie namen kan voorleggen. Volgend jaar ben ik misschien weer van de partij!
[alert type=”info” title=”Heb je zelf ook een eigenzinnige blik op de tenniswereld?”]Tennisplaza België biedt graag een platform aan mensen met een hart voor tennis die zelf eens in hun pen willen kruipen en hun eigenzinnige blik op de tenniswereld willen delen met andere tennisfans. Heb je zelf een goed idee voor een column die je wil schrijven of heb je ergens nog een interessant artikel liggen? Mail het ons dan door via redactie@tennisplaza.be.[/alert]
