Gravel, gras, gravel en hardcourt om het af te maken. Met de Olympische Spelen als extra toernooi op de agenda belooft de tenniszomer dit jaar een duivelse uitdaging te worden. “Degenen die zich het beste aanpassen, zullen het meest schitteren”, klinkt het bij de kenners.

Met Roland Garros nog maar net achter de rug, verschijnt het groene gras van Wimbledon al aan de horizon. Niets nieuws voor een Tour die continu in beweging is. Wat echter wel ongewoon is, is dat de spelers zich dit keer snel zullen moeten aanpassen aan het gravel van Parijs voordat ze naar de Verenigde Staten vertrekken voor de hardcourttoernooien. Met de Olympische Spelen die plaatsvinden op gravel in het Parijse Porte d’Auteuil (27 juli – 4 augustus), moeten tennissers zich meer dan ooit aanpassen om kans te maken op trofeeën en medailles.

“Het is een opeenstapeling van spectaculaire veranderingen”, zegt Nicolas Perrotte, een fysieke trainer van Tennis Canada die nauw samenwerkt met Félix Auger-Aliassime (ATP-17). “Deze ongebruikelijke volgorde zal zeker voor repercussies zorgen. Organisatorisch is deze situatie niet normaal. We zullen de belasting en het herstel heel goed moeten managen.”

Specifieke intensiteit per ondergrond

Sommige toppers, zoals Ons Jabeur (WTA-10, die last heeft van een weerbarstige knie) en Aryna Sabalenka (WTA-3), hebben al besloten om Parijs links te laten liggen omdat ze geen fysieke risico’s willen nemen.

Hoewel de meeste spelers de uitdaging wel aankunnen, is er één overgang die er echt uitspringt. “Het is niet makkelijk om van gras naar gravel te schakelen, omdat het twee totaal verschillende speelstijlen zijn. Op gras speel je hele korte punten, terwijl op gravel de punten langer en de spelreferenties anders zijn”, legt Petar Popovic uit, coach van Corentin Moutet (ATP-55).

“We gaan van gras, waar de inspanningen voornamelijk explosief zijn en de ondersteuning niet abrupt, naar een ondergrond waar de ondersteuning anders is en de inspanningen meer intens en repetitief zijn”, treedt Perrotte zijn collega bij. “De intensiteit is per ondergrond heel specifiek. Het is moeilijk om je zo snel aan te passen aan zulke verschillende omstandigheden. De overgang van gravel naar hardcourt is iets gunstiger, omdat de ondersteuning stabieler is.”

Korte aanpassingsperiode na Wimbledon

Experts zijn voornamelijk bezorgd om de korte aanpassingsperiode na Wimbledon. De mannenfinale in Londen staat op 14 juli gepland, de start van het Olympisch toernooi volgt al minder dan twee weken later. “Iedereen die ver komt op Wimbledon zal vooral uit zelfvertrouwen moeten putten en een beroep moeten doen op zijn of haar aanpassingsvermogen”, weet Perrotte. “Het zal erop aankomen voor de spelers om hun fysieke fitheid te behouden.”

Buitengewoon, niet beperkend

“Als je een bepaald professioneel niveau bereikt, ben je fysiek klaar voor uitdagingen als deze”, vindt Henri Leconte, voormalig nummer 5 van de wereld, dan weer. “Ik denk dat spelers voldoende getraind zijn om deze situatie te accepteren, die ik eerder als een buitengewoon moment beschouw dan als een beperking. Iedereen blijft de hele tijd in Europa, dus er is geen tijdsverschil en er zijn geen lange reizen.”

“Het kan ingewikkeld zijn voor degenen die Wimbledon winnen, omdat deze spelers weinig tijd hebben om zich voor te bereiden op de Spelen. Maar ik denk dat als je een Grand Slam wint, je het potentieel hebt om je sneller aan te passen dan anderen”, besluit de 60-jarige Fransman.