Yanina Wickmayer (WTA-49) gaf afgelopen weekend een uitgebreid interview aan de krant De Zondag. Daarin praatte ze openlijk over haar carrière én haar privé-leven. “Ik heb harde dingen meegemaakt”, vertelt ze.
Wickmayer neemt in De Zondag geen blad voor de mond en is bijzonder scherp voor de pers. “Ik vind dat ik niet eerlijk beoordeeld word”, opent de Belgische. “Als ik verlies, wordt dat in de pers altijd harder en botter omschreven dan als anderen verliezen. Mensen zien niet wie Yanina Wickmayer echt is. Zij krijgen het beeld van een ongevoelig, koud en arrogant persoon. Maar wie mij goed kent, weet dat ik zo niet ben. Ik ben gevoelig, open en lang niet altijd even zelfzeker.”
Ook over haar vele trainerswissels gaat de pers veel te kort door de bocht, zo vindt Wickmayer. “Ik denk dat ik de enige persoon ter wereld ben waar het aantal coaches geteld wordt en telkens herhaald. (zucht) Dat is echt lastig. En frustrerend. Het is toch niet evident om de juiste coach te vinden? Je bent meer met die persoon onderweg dan met je vriend. En soms heb je gewoon het gevoel dat een trainer je niets meer kan bijbrengen. Dan is het toch beter de samenwerking stop te zetten?”
Volgens Wickmayer schrijven journalisten “toch maar wat ze willen.” Daarom zou ze graag een boek schrijven om aan te tonen dat ze anders in elkaar zit dan hoe de perceptie over haar persoon in België leeft.
Getekend leven
In het interview komt ook de dood van Wickmayers moeder aan bod. De tennisster verloor haar moeder toen ze negen jaar oud was aan kanker. “Dat heeft mijn leven getekend. Ik heb mijn mama drie jaar zien vechten tegen iets waar niet tegen te vechten viel. En ik heb mijn papa even lang zien vechten voor haar. Ik heb in diezelfde periode ook mijn halfbroer verloren in een autoaccident. Ik heb harde dingen meegemaakt. Had ik mijn papa niet gehad, dan zou ik nooit zijn wie ik nu ben. Hij is voor mij verhuisd naar Amerika. Ik kon niet meer thuis blijven. Ik zag mama overal. Ik ben hem ongelooflijk dankbaar.”
Na een schommelend seizoen kijkt Wickmayer alvast ambitieus naar de toekomst. “Volgend jaar wil ik opnieuw WTA-tornooien winnen, maar ook de Olympische Spelen staan met stip aangeduid. In Londen heb ik te weinig geproefd van het echte Olympische leven: het dorp, de openingsceremonie. Dat wil ik in Rio wel beleven.”
