De eerste tennisweek van 2015 is omgevlogen. Heel wat Belgen vlogen in die week naar het Oosten om daar het nieuwe seizoen in te zetten. Met een eigenzinnige blik bespreekt Tennisplaza België de smaakmakers van de afgelopen week.

We zaten al even op onze honger. De feesten zetten veel mensen dan misschien wel aan tot een of ander dieet, een dikke twee maanden overleven op een light-versie van tennis is toch niets voor ons. Geef ons dan maar de stevige Bourgondische menu. Zo eentje waarbij je na het verorberen je vingers aflikt en vraagt voor een dessertje. Wat dat betreft werden we tijdens de eerste week van het seizoen, en om het moeilijk te maken de tweede week van het jaar, op onze wenken bediend.

Zelfs aan een kers voor op de taart was gedacht. Hoe noem je Roger Federer (ATP-2) die zijn 1000ste zege – en tegelijk ook de eindoverwinning in Brisbane – binnenhaalt anders? Maar dat was niet de kers waar wij op doelen. Voor ons was dat de sublieme halve finale tussen David Goffin (ATP-22) en Stan Wawrinka (ATP-4). Uiteindelijk bleek Wawrinka een te harde noot om kraken, maar Goffin bewees wel dat hij klaar was om zijn weg naar de top 10 verder te zetten. Waar de week nog een beetje wankel begon, was er in de halve finale geen spatje meer te zien van de onzekere Goofy die we in de eerste helft van 2014 hadden leren kennen. In zijn plaats stond er een tegen Wawrinka een ware Hulk-versie.

Nu ja, de Hulk… Als de ballenjongen die je het stadion in begeleidt groter is dan jezelf (zie seconde 25 in het bovenstaande filmpje, nvdr.), komt je imago van Goliath onder druk te staan, en word je terug gewoon David. Over ballenjongens gesproken: in Auckland experimenteerde oude rot Venus Williams (WTA-19) met ballenhonden. Een geslaagd experiment blijkbaar. In het rijtje winnaars van de eerste week (Halep, Sharapova, V. Williams, Federer, Wawrinka & Ferrer), werd zij zo toch wel de vreemde eend in de bijt.

Nog zo’n onverwachte winnaar was onze eigen Steve Darcis (ATP-158). Op de Challenger van Nouméa versloeg hij zelfs de mondiale nummer 44 om later de trofee boven zijn hoofd te kunnen houden. Ook Maxime Authom (ATP-209) was er bijzonder dicht bij. Na 29 opeenvolgende overwinningen was hij net voor het dessert verzadigd. In zijn kwartfinale kwam hij slechts enkele punten te kort om de Amerikaan Ryan Harrison (ATP-193) te verslaan. En laat het nu net die Harrison zijn die twee ronden later de trofee mee naar huis nam.

Bij de Belgische vrouwen waren de Belgische sensaties toch heel wat minder spectaculair. Zowel An-Sophie Mestach (WTA-98) als Alison Van Uytvanck (WTA-106) moesten na een spannende kwalificatiematch een lager gerangschikte speelster door laten stoten. Ook voor Yanina Wickmayer (WTA-74) wachtte er geen beter lot. Hoewel ze bijzonder gemotiveerd uit de kleedkamers kwam en in haar eerste set van 2015 tennis liet zien dat ons bij wijle flashbacks gaf naar haar topperiode, vergat ze de eerste set af te maken. Dat zou ze uiteindelijk cash moeten betalen en dus blijft het voor Wicky nog even zoeken naar het goede ritme.

Gelukkig kon vechthond Kirsten Flipkens (WTA-49) nog voor een zoethoudertje zorgen. Na een uiterst minieme overwinning in de eerste ronde kon ze een dag later een verschrikkelijke eerste set toch nog ombuigen om zo de volledige wedstrijd te laten kantelen. Uiteindelijk bleek dat net niet voldoende te zijn voor de overwinning, maar vertrouwen heeft de Molse zeker getankt.

Alles samen was het dus een week van rasechte bourgondische kost, met hier en daar toch belangrijke Belgische smaakaroma’s. Misschien was het nog niet hetgeen wat je zou verwachten in een driesterren-restaurant, maar soms, heel soms, gaat kwantiteit toch boven kwaliteit. Bijvoorbeeld op die momenten dat je uitgehongerd bent.

Wat je volgende week kan verwachten, lees je in onze wekelijkse preview.