(lees verder onder de tweet)
Vandaag, in deel 2, blikt hij samen met ons terug op zijn tijd als sparringpartner van niemand minder dan Kim Clijsters.
Plezant en trots
Als we Wauters vragen naar zijn tijd als sparringpartner van Clijsters, dat was in 2012, verschijnt er meteen een glimlach op zijn gezicht. “Dat was echt een toffe periode. Voor mij was dat ook een héél andere manier van reizen, zo met een volledig team. Carl Maes was haar coach, ik fungeerde als sparringpartner en Sander Slegers was osteopaat en conditietrainer. Je reisde dus altijd met een groepje en dat maakte het allemaal extra plezant.”
Clijsters had toen al wat last van blessures. Er was vooropgesteld om vijftien tot twintig toernooien per jaar te spelen, maar uiteindelijk bleef het bij ongeveer acht. “Dat seizoen was een beetje dubbel. Terwijl die ervaring heel leuk en interessant was voor mij, werd Kim gekweld door blessureleed.”
In 2012 was Clijsters de nummer 22 van de wereld door slechts zeven toernooien uit te spelen. “Ze bereikte o.a. de halve finale in Rosmalen (Nederland, WTA 250), Brisbane (Australië, WTA 500) en de Australian Open (Australië, Grand Slam)”, herinnert Wauters zich. “Dat zijn toch wel resultaten die er mogen zijn, zeker omdat ze toen zes maanden niet had gespeeld.”
Ze bereikte ook de kwartfinale op de Olympische Spelen en op Wimbledon (Groot-Brittannië, Grand Slam) schopte ze het tot in de achtste finale. “Voor veel mensen, die vooral keken naar wat Kim al had bereikt, was dat misschien niet voldoende, maar als je door zo weinig te spelen het jaar net niet in de top 20 eindigt, denk ik wel dat je trots mag zijn.”
(lees verder onder de tweet)
De bewijsdrang van de laatste comeback
Toen Clijsters haar laatste comeback aankondigde, was Wauters erg benieuwd naar hoe die ging uitdraaien, vooral op fysiek vlak. “Ze was nog niet uitgespeeld, dat was duidelijk, maar door de coronacrisis zijn er veel toernooien weggevallen. Het is belangrijk om, zeker na zo’n lange tijd, wedstrijdritme op te doen. Dat is er niet van gekomen, dus ik denk niet dat je een écht een oordeel kan vellen over die comeback.”
“Ik begrijp dat ze die bewijsdrang had om zich te meten met de anderen, zeker na al die tijd. Als atlete ervaar je soms emoties die je in je normale leven moeilijk kan evenaren, denk ik. Als ze die speelsters zag tennissen, kan ik me voorstellen dat Kim zich afvroeg of ze het nog zou kunnen. Er zijn gewoon veel factoren geweest die haar comeback hebben bemoeilijkt.”
Top 100-plekjes worden duurder
De resultaten van de Belgische junioren Alexander Blockx (ITF Junior-1) en Gilles-Arnaud Bailly (ITF Junior-3) ogen hoopgevend voor de toekomst van het Belgische tennis, die mening is ook Wauters toegedaan. “Het zijn grote beloftes en hebben beiden de nummer 1-positie bij de junioren bemachtigd. In het verleden zijn er nog Belgen geweest die daarin zijn geslaagd, maar de weg is nog lang voor die jongens. De overgang naar het professionele circuit is moeilijk. Er mag niet te veel fout lopen en je moet altijd hopen om gespaard te blijven van blessures. Blockx en Bailly zijn echter twee spelers die met hun resultaten al hebben bewezen dat ze potentieel hebben om in de top 100 te raken… En hopelijk nog verder.”
Volgens Wauters spelen er vaak verschillende factoren mee die bepalen of spelers al dan niet de top 100 halen. “Blockx en Bailly zullen dankzij hun ranking af en toe wel eens een wildcard krijgen, want het ITF-circuit bij de junioren voorziet voor de top 10 een aantal wildcards in de ATP-toernooien. Voor de rest van het seizoen gaan zij zich door de Futures en Challengers moeten worstelen. In de transitie naar een professionele tenniscarrière zijn er zoveel stappen die je moet zetten, dat valt niet te onderschatten. Allereerst moet je op hoofdtabellen geraken, maar dan moet je ook nog eens consistent presteren”, weet de gewezen top 220-speler.
“Je moet dat wedstrijdritme uiteraard fysiek aankunnen, maar ook mentaal moet je er elke keer opnieuw staan. Als het een keer wat minder gaat, is het belangrijk om toch te blijven doorgaan.”
Wauters won in zijn carrière twee Challengertoernooien in het dubbelspel, al is dat niveau verre van populair bij heel wat spelers. “Die Challengers zijn een jungle waar iedereen uit wil. En dat is zó moeilijk..”
Bij de meisjes houdt Wauters vooral Sofia Costoulas (WTA-326) in de gaten. “Zij maakt kans om door te gaan breken, maar zoiets gebeurt niet op zes maanden tijd. Zo’n proces verloopt gestaag.”
Binnenwegen voor de Fransen
Gabriel Debru (ATP-533), de Franse nummer 1 onder 18 jaar, zal al snel meer kansen krijgen om door te breken, vermoedt Wauters. “Ik verwacht dat hij op Roland Garros (Frankrijk, Grand Slam) minstens een wildcard krijgt voor de kwalificaties. Dat zijn binnenwegen om sneller naar het volgende doel toe te groeien. Toch blijft het hard werken en het grootste risico dat daaraan is verbonden, is dat dat kan leiden tot blessures.”
Volgens Wauters wordt het er voor nieuw talent niet makkelijker op. “Er zijn zoveel spelers die willen doorbreken, maar in de top 100 zijn maar honderd plekjes. Tennis is ook enorm breed geworden, er wordt tegenwoordig overal gespeeld. Het aantal spelers dat deelneemt aan ITF-juniortoernooien stijgt jaarlijks, wat wil zeggen dat het elk jaar moeilijker wordt om als nieuweling je plek te claimen.”
(lees verder onder de tweet en Instagrampost)
“Onthou van David Goffin vooral het positieve”
Als Wauters naar de huidige Belgische generatie bij de mannen kijkt, kan hij uiteraard niet naast David Goffin (ATP-107) kijken. De perceptie rond de prestaties en goesting van de Luikenaar is bij de Belgische tennisfan niet altijd onverdeeld, maar Wauters vindt het belangrijk dat we vooral naar zijn verwezenlijkingen kijken. “Hij stond in de top 10 van de wereld, heeft de finale op de Masters bereikt, twee keer de Davis Cup-finale gespeeld… Hij heeft heel wat betekent voor het Belgische tennis en hij is nog altijd een goede tennisser”, verdedigt Wauters zijn landgenoot.
“Ik weet zeker dat Goffin nog mooie resultaten gaat neerzetten. Vergeet niet dat hij al heeft gewonnen van Rafael Nadal (ATP-14) en verschillende andere toppers. Daar kan je als Belgische tennisfan toch alleen maar goede herinneringen aan overhouden? Het is jammer dat hij vaak kritiek krijgt. Dat is ook een beetje Belgisch natuurlijk: mee surfen op de succesgolven als het goed gaat, maar direct beginnen klagen als het wat minder is. Feit is: Goffin is de beste mannelijke Belgische tennisspeler ooit en er zal niet snel iemand beter doen.”
Respect voor Elise Mertens
Beste Belgische bij de dames, Elise Mertens (WTA-26 en WTA D-17), is volgens Wauters dan weer iemand die heel constant presteert. “In zo goed als elke Grand Slam haalt ze de tweede week of de derde ronde. Elk jaar pikt ze ergens haar toernooiwinst mee en daarnaast dubbelt ze nog, wat een niet te onderschatten extra belasting is. Daar heb ik veel respect voor.”
En daarmee zit onze fijne babbel – voor Wauters een heuse trip down memory lane – erop. “Tennis staat voor mij symbool voor mooie tijden”, mijmert Wauters nog even na. “Het blijft leuk om te volgen, zeker nu je veel jonge spelers ziet opkomen. Carlos Alcaraz (ATP-2) vind ik bijvoorbeeld echt een plezier om naar te kijken. Hij lijkt mij een blijver voor de komende jaren. Bij de dames is het wat diverser. Eén ding is zeker: ik zal altijd een hart voor de sport hebben.”
Je kan Stefan Wauters volgen op Instagram, Twitter of Facebook.
