Een tennisser zonder racket is als een café zonder bier. Maar een racket zonder Dieter Calle is… simpelweg waardeloos. Van vaste waarde in de Belgische Davis- en Billie Jean King Cup-teams tot de go-to person voor rackets op maat bij de absolute wereldtop. De 53-jarige Oost-Vlaming is één van de bekendste (of mogen we zeggen: beruchtste) bespanners én tuners op de Tour.
Calle nodigde Tennisplaza eerder al uit in zijn atelier in Stekene, waar hij samen met zijn rechterhand Nicolas Verbruggen (zie foto bovenaan) de rackets van onder andere Iga Swiatek (WTA-2) en Gaël Monfils (ATP-141) tot in de puntjes verzorgt, maar een virus genaamd COVID-19 stak daar toen bij het plannen helaas een serieuze stok voor. Gelukkig kreeg onze redactie een herkansing en kon ik Calle alsnog bestoken met m’n vragen. En of de antwoorden interessant waren!
Hoe het begon… (met dank aan Filip Dewulf)
Al op jonge leeftijd ontdekte Calle zijn passie voor besnaren. “Ik was pas 13 toen ik mijn rackets zelf bespande. Later ben ik mijn passie professioneel beginnen uitbouwen door o.a. opleidingen te geven in tenniswinkels.”
De zaken liepen goed en Calle’s talent ging niet onopgemerkt voorbij. Filip Dewulf, die in 1997 de halve finale op Roland Garros bereikte en bevriend was met Calle, wou hem zelfs in het team van de Davis Cup. “Ik twijfelde geen seconde. Dat was een unieke kans om door te groeien in het wereldje.”
Calle’s Davis Cup-avontuur werd een succes en opende al snel nieuwe deuren. “Het was Olivier Rochus (gewezen ATP-24, n.v.d.r.) die me vroeg om zijn rackets aan te passen en identiek te maken. Ik heb toen meteen de geschikte machines aangekocht en ben beginnen tunen. Rackets uitbalanceren en customizen is intussen uitgegroeid tot mijn kerntaak. Ik besnaar enkel nog op Davis- en de Billie Jean King Cup-ontmoetingen.”
Wat is het verschil tussen besnaren en tunen?
Het besnaren (ook wel bespannen of stringen genoemd) van een tennisracket is het proces waarbij de snaren op een tennisracket worden geplaatst en op de juiste spanning worden gebracht. Bijvoorbeeld: hoe hoger het aantal kilo’s en hoe meer spankracht, hoe meer controle.
Het tunen (ook wel op maat maken of customizen genoemd) van een tennisracket is iets wat héél zelden wordt gedaan. Tijdens dit proces worden tennisrackets tot op de gram afgesteld zodat het gewicht overal op dezelfde manier is verdeeld. Elke racket moet identiek zijn op vlak van gewicht, balans en afwerking. Geen koud kunstje dus!
(lees verder onder de video)
Van bespanner naar op maat gemaakte comedy
Ook op de voorbije Davis Cup-ontmoeting tussen België en Oezbekistan in in Hasselt was Calle van de partij. Eindelijk nog eens thuis, maar dat wil niet zeggen dat er niet moest gewerkt worden. “Die ontmoetingen met België zijn leuk en ik heb in Hasselt echt genoten van de wedstrijden, maar vakantie was dat nu ook weer niet. Enerzijds moest ik natuurlijk het hele weekend besnaren, anderzijds mag je ook een op papier makkelijke tegenstander nooit onderschatten. Op het gemiddelde van een jaar, zal de nummer 650 van de wereld er misschien niet bovenuit steken, maar die mannen kunnen echt wel tennissen en op één wedstrijd kan dat verschil soms klein zijn met de top 150. Zeker in de Davis Cup.”
Naast bespanner en tuner, staat Calle bij onze nationale teams ook bekend als comedian, een rol die hij bewust uitspeelt. “Met mijn moppen probeer ik de spanning eruit te halen en zorg ik ervoor dat iedereen in een relaxte sfeer kan werken. Iedereen is zenuwachtig voor zijn of haar wedstrijd en daarom gooi ik er af en toe wat grapjes tussen.”
“Ze grappen altijd dat ik de lijm ben die Vlamingen en Walen dichter bij elkaar kan brengen. Jammer genoeg beginnen ze mijn moppen intussen te kennen. Ik moet dringend op zoek gaan naar nieuwe grappen.” (lacht)
(lees verder onder de foto)
Uit de hand gelopen hobby
Calle’s atelier is bijzonder indrukwekkend, maar de Oost-Vlaming is echter niet altijd thuis. “Tussen september en december reis ik de wereld af om samen met spelers nieuwe rackets of aanpassingen uit te testen”, vertelt hij. “Dat is uiteraard heel fijn, maar als ik dan thuiskom, liggen er wel honderd rackets op mij te wachten en dat is soms stresserend. Ik werk ook voor internationale toppers en die durven af en toe wat veeleisend zijn, soms onder druk van een moeilijke coach. Ik kan mij geen fouten permitteren.”
“Eigenlijk is wat ik doe een soort van bandwerk en dat is af en toe wel eenzaam. Dat ik dan af en toe mag rondreizen, is een welgekomen afwisseling.”
“Mijn job is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby”, geeft Calle toe. “Dat ik met mijn passie mijn boterham kan verdienen, is trouwens mee te danken aan Walter van den Brandt, mijn leermeester fysica die onlangs jammer genoeg is overleden. Walter heeft mij het wetenschappelijke en theoretische verhaal van het besnaren en de opbouw van een racket bijgebracht. Hij heeft me heel veel geleerd.”
Grote namen
Wie zijn dan die internationale toppers die Calle als klant heeft? “Ik werk voor om en bij de veertig spelers en speelsters uit de top 100. Dat gaat om o.a Ons Jabeur (WTA-7), Iga Swiatek (WTA-2), Daria Kasatkina (WTA-13), Elise Mertens (WTA-29), Clara Tauson (WTA-79) en Danielle Collins (WTA-32) bij de vrouwen tot Cameron Norrie (ATP-16), Alexander Bublik (ATP-35), Alexander Blockx (ATP-771), Fernando Verdasco (ATP-461), Gaël Monfils (ATP-141), Lucas Pouille (ATP-333) en David Goffin (ATP-102) bij de mannen.”
“Ondanks dat sommige spelers soms veeleisend zijn, krijg ik toch veel respect omdat ik hun rackets tune. Er zijn er namelijk weinigen die dat kunnen. Daar wordt dan ook wel meestal rekening mee gehouden. Norrie stuurt zijn rackets bijvoorbeeld altijd twee maanden op voorhand, omdat hij weet dat ik zo goed als alleen werk, samen met Nicolas.”
(Bijna) uniek in de tenniswereld
Met het tunen en identiek maken van tennisrackets ontdekte Calle een gat in de markt en dat maakt hem en de diensten die hij aanbiedt zo goed als uniek. “Wereldwijd zijn er misschien een handvol mensen die grepen op maat maken. Het is een heel klein wereldje. De grootste concurrentie komt van merken die tuning diensten gratis aanbieden.”
Als het zelfs gratis kan, wat maakt Calle’s diensten dan zo aantrekkelijk voor de toppers? “Ik denk dat ik met mijn persoonlijke en perfectionistische aanpak het verschil maak. Bij grote bedrijven zijn er meestal vier mensen die aan één racket werken en dat hebben spelers niet zo graag. Bij mij weet iedereen perfect wat door wie gecustomized wordt. Ik probeer ook altijd net dat tikkeltje meer te doen, zoals bijvoorbeeld de naam van de speler te graveren in de dop van het racket.”
“Een andere belangrijke factor waar ik denk het verschil te kunnen maken, is dat ik tot voor kort zelf op een redelijk hoog niveau tenniste en tennisles gaf”, vult Calle nog aan. “Dankzij die ervaringen kan ik de slag van een speler goed analyseren en inschatten welk gewicht voor hem of haar het meest opportuun is.”
“Zo heb ik in het verleden en op eigen initiatief Jabeur en Norrie op een ander gewicht gezet… En ik heb ze toch niet horen klagen. Ik doe dat wel alleen als ik zeker ben, want ik heb een reputatie hoog te houden. Voor hetzelfde geld pas je een speler zijn racket aan en verliest hij vijf keer op rij.”
(lees verder onder de foto’s en video)
Speciallekes voor Francesca Jones en Xavier Malisse
Af en toe krijgt Calle opmerkelijke aanvragen van spelers binnen. “Zo kreeg ik onlangs het verzoek van de Britse Francesca Jones (WTA-306), een speelster die geboren is met vier vingers aan elke hand, om een extreem kleine grip te maken zodat ze er met haar handen rond kon.”
“Xavier Malisse (ex top-20 en in 2002 nog halvefinalist op Wimbledon) vroeg mij dan ooit weer om een extra lange racket te maken met een dikke dop. Zijn huidige dop was te groot, dus moest ik die aanpassen.”
(lees verder onder de Instagrampost)
Eigen competitie beperken door hartritmestoornissen
De wereld rondreizen met Belgische én internationale toppers, doet dat niet dromen van wat misschien wel had kunnen zijn… als speler? “De voorbije jaren heb ik in Portugal twee ITF-toernooien gespeeld in de categorieën 40+ en 45+. Telkens haalde ik de finale en dat was een heel toffe ervaring. Er waren daar zelfs lijnrechters en ballenjongens, die er zich aan het klaarstomen waren voor Estoril Open (ATP 250).”
“Ik zou meer toernooien willen spelen, maar de tijd ontbreekt me. Ook sukkel ik al heel mijn leven met hartritmestoornissen. Als je competitie speelt, is er natuurlijk meer risico dat dat komt opzetten, dus dat is een tweede reden waarom ik het spelen van officiële toernooien probeer te beperken. Nadat ik een tweetal jaar geleden ben geopereerd, heb ik er wel minder last van.”
Teamwork
Nu de drukste periode van het jaar weer is aangebroken, is Calle dankbaar dat hij er niet meer alleen voorstaat in zijn atelier. “Sinds enkele jaren krijg ik voor zowel het besnaren als tunen hulp van Nicolas Verbruggen. Alleen kan ik zoiets niet meer bolwerken en we werken heel complementair. Nicolas focust zich op het verwijderen van de doppen en de grepen en het frezen op maat. Hij reist zelf trouwens ook de wereld rond als stringer op ATP-toernooien.”
Oprecht onder de indruk, richt ik m’n blik op de klok en ben ik er gerust in: Calle heeft m’n vragen(v)uur met glans doorstaan. Ik drink m’n koffie uit, bedank hem voor de inspirerende en leerrijke verhalen en bedenk me dat ik net met de man heb gesproken die mee aan de basis ligt van de Wimbledon-finale van Jabeur eerder dit jaar. Wie wordt de volgende? Stay tuned! (heb je ‘m?)
