Na de ernstige blessure van haar zoon Holger (ATP-12), die lange tijd niet op de baan zal staan, verwijt Aneke Rune de ATP dat het speelschema te vol zit en dat spelers gestraft worden als ze afwezig zijn bij verplichte toernooien. Volgens moeder Rune kunnen spelers hierdoor nauwelijks rust nemen. Heeft ze gelijk?
De beelden van Rune, huilend en zijn gezicht achter een handdoek verbergend terwijl hij al mankend de baan verlaat, behoren tot de meest dramatische momenten van het seizoenseinde.
Rune scheurde een dikke week geleden zijn linker achillespees tijdens de halve finale van het ATP 250-toernooi in Stockholm (Zweden) tegen Ugo Humbert (ATP-22) en werd dinsdag geopereerd. Nu wacht de Deen een lange revalidatie, naar verwachting kan hij pas over zes maanden tot een jaar weer spelen.
(lees verder onder de video en Instagrampost)
Voor Aneke Rune, de moeder van de jonge speler (Rune is pas 22 jaar), is de schuldige duidelijk: de ATP. “Spelers hebben bijna geen tijd meer om te herstellen of goed te trainen”, reageert ze in de Deens media. Volgens haar zorgen de verplichte toernooien en de financiële sancties bij afwezigheid ervoor dat spelers niet genoeg kunnen rusten en hun gezondheid in gevaar brengen.
Wij zochten het uit…
Over de verplichte toernooien
Ja, de planning zit vol.
“Er zijn simpelweg te veel verplichte toernooien”, stelt Aneke Rune. “De verschillende ATP Masters 1000, de Grand Slams, de ATP 500’s, de Davis Cup en de ATP Finals nemen minimaal 33 tot 35 weken competitie in beslag. Dat is enorm voor het lichaam.”
Voor de dertig hoogst gerangschikte spelers van het voorgaande seizoen zijn bepaalde toernooien inderdaad verplicht: acht van de negen ATP Masters 1000-toernooien (behalve dat van Monte-Carlo in Monaco), vijf ATP 500-toernooien per jaar waarvan minstens één na de US Open, en de ATP Finals voor de acht gekwalificeerde spelers en hun vervangers.
Tel daar de (niet verplichte) Davis Cup en de vier Grand Slams bij op en je komt inderdaad op de 33 weken competitie waar Aneke Rune het over heeft.
De verlenging van de Masters 1000-toernooien die, met uitzondering van Monte-Carlo en de Masters in Parijs (Frankrijk), nu twaalf dagen duren is grotendeels verantwoordelijk voor deze toename. In feite was Rune niet verplicht deel te nemen aan de ATP 250 van Stockholm, waar hij geblesseerd raakte, maar volgens zijn moeder gebeuren dit soort blessures vaak door “vermoeidheid”.
Hoeveel weken competitie?
Voor de hoogst gerangschikte spelers op de tour ziet een seizoen er over het algemeen zo uit:
- 8 weken voor de vier Grand Slams
- 14 weken voor de Masters 1000 (twee duren acht dagen, de andere zeven twaalf dagen)
- 9 weken met minimaal één ATP 500 op het programma (ze moeten er minstens vijf spelen)
- 1 week voor de ATP Finals (voor acht gekwalificeerde spelers)
- 2 dagen in januari, 2 dagen in september en 5 dagen in november (bij kwalificatie) voor de Davis Cup
Over de sancties bij forfait
Ja, spelers kunnen hun eindejaarsbonus verliezen.
Aneke Rune mag het dan hard verwoorden als ze zegt dat spelers “zwaar gestraft worden” als ze niet deelnemen aan verplichte toernooien, feitelijk klopt het wat ze zegt.
“Als een speler één verplicht toernooi mist, verliest hij 25% van zijn jaarlijkse bonus. Bij vier gemiste toernooien is hij alles kwijt”, aldus moeder Rune. Een systeem waar ook Casper Ruud (ATP-9) na zijn uitschakeling in de tweede ronde van Roland Garros (Frankrijk) al kritiek op uitte.
De jaarlijkse bonus is iets waar alleen de beste dertig spelers van het jaar op de Masters 1000 en de ATP Finals recht op hebben en levert tussen de 150.000 dollar (ongeveer 129.000 euro) en 3,8 miljoen dollar (3,3 miljoen euro) op… tenzij er toernooien worden gemist.
Mist een speler één verplicht toernooi, dan scheelt dat 25% op de bonus, bij twee gemiste toernooien wordt er 50% afgetrokken, bij drie 75% en bij vier zien ze hun volledige premie in rook opgaan. Voor de ATP 500-toernooien geldt een vergelijkbaar systeem, maar dan met een lagere uitbetaling.
De eindejaarsbonussen
De dertig beste spelers op de Masters 1000-toernooien en ATP Finals ontvangen:
- Van 150.000 dollar voor de nummer 30 tot 3,8 miljoen dollar voor de nummer 1 (mits alle acht verplichte Masters 1000 zijn gespeeld)
De zes beste spelers op de ATP 500 ontvangen:
- Van 50.000 dollar voor de zesde plaats tot 1 miljoen dollar voor de winnaar (voor ten minste vijf toernooien gespeeld)
Maar er zijn nog manieren waarop spelers gestraft kunnen worden: zo bestaat het risico om bij afwezigheid aan een Masters 1000 te worden geschorst voor een volgend toernooi. Dit geldt wel niet voor spelers die hebben deelgenomen aan promotieactiviteiten van het toernooi of medisch ongeschikt zijn verklaard.
Wel geldt dat het niet behalen van punten voor het ATP-klassement, dat gebaseerd is op de Grand Slams, acht verplichte Masters 1000 en de zeven beste overige resultaten, kan zorgen voor verlies van posities.
Over dat spelers geen keuze zouden hebben
Ja en nee, want spelers hoeven niet alles te spelen.
In haar kritiek op de ATP haalt Aneke Rune terecht Jack Draper (ATP-11) aan, die zijn “hele jaarsbonus kwijt is terwijl hij meerdere Masters 1000 speelde en zelfs een titel won”.
Dat klopt: de Brit, winnaar van Indian Wells (Verenigde Staten) dit seizoen, komt niet in aanmerking voor de jaarlijkse bonus vanwege zijn afmeldingen voor Shanghai (China), Cincinnati (Verenigde Staten), Toronto (Canada) en Parijs. Toch verdiende hij in 2025 ruim 3,4 miljoen dollar (2,9 miljoen euro) aan prijzengeld.
Hetzelfde geldt voor Jannik Sinner (ATP-2) trouwens, die de Masters 1000 van Toronto bewust liet schieten en omwille van een schorsing niet mocht deelnemen in Indian Wells, Miami (Verenigde Staten) en Madrid (Spanje).
“Uiteindelijk kan je altijd kiezen”, zei hij begin oktober na zijn overwinning in Peking (China, ATP 500). “Ja, er zijn verplichte toernooien, maar je bepaalt zelf wat het beste voor je is. Vorig jaar eindigde ik het seizoen op een heel goed niveau, net doordat ik had gekozen om bepaalde toernooien over te slaan.”
Onze conclusie: Aneke Rune heeft een punt als ze zegt dat de tenniskalender voor sommige spelers te vol zit. Hoewel je de vrijheid hebt om bepaalde verplichte toernooien over te slaan, kan dit wel degelijk een (financiële) impact hebben. De absolute toppers (top 3, top 5) hebben daarbij (wellicht) het voordeel dat ze dit kunnen compenseren met hogere prijzengelden en extra sponsorinkomsten.
