In Europa is het minder populair, maar in de Verenigde Staten is het alomtegenwoordig: vandaag duiken we in de wondere wereld van college tennis.

Tennisplaza ging op de virtuele koffie bij de 22-jarige Antwerpse Noor Goyvaerts, die momenteel in New York studeert aan de Molloy University, en in België is aangesloten bij tennisclub T.C. Beckhand in Beveren-Waas.

Noor werkt intussen haar vierde jaar college tennis af en kan ons dus als geen ander vertellen over haar ervaringen en de uitdagingen die het concept met zich meebrengen.

Combinatie tennissen en studeren in Amerika

Voor wie college tennis helemaal nieuw is, leggen we het snel even uit: college tennis is een combinatie van tennissen op hoog niveau en het behalen van een bachelor- of masterdiploma. Je speelt niet alleen voor jezelf, maar voornamelijk voor het team van je universiteit. Meestal bestaat zo’n team uit 8 tot 12 jongens of meisjes. Trainen doe je elke dag samen met je team.

“Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot studeren in het buitenland. Daarnaast was sporten op hoog niveau een uitdaging die ik absoluut wilde aangaan”, steekt Noor meteen van wal.

“Toen twee vriendinnen de sprong waagden, heb ik me meer verdiept in college tennis in de Verenigde Staten en ben ik hun voorbeeld gevolgd. Wat oorspronkelijk begon als een try-out van één jaar, zijn uiteindelijk vier jaar geworden”, lacht ze.

Ook op studievlak is er een match met de universiteit waarop Noor zit. “Ik studeer biochemie, want ik wil later graag onderzoek voeren in een laboratorium.”

Betere faciliteiten in Amerika

De Verenigde Staten zijn dé place to be voor college tennis, weet Noor. “Hier zijn gewoon veel meer mogelijkheden”, vertelt ze. “Overal rond mij zie ik terreinen en tennis is hier van jongs af aan een teamsport, terwijl dat in Europa eerder individueel is.”

“In België is het daarnaast bijna niet mogelijk om een tenniscarrière én een academische loopbaan te combineren. In de VS zijn ze daar op voorzien. Ze beschikken hier over alle faciliteiten”, verklaart Noor de populariteit van college tennis over de oceaan.

Belang van promotievideo in selectieproces

College tennis klinkt nu voor veel studenten misschien als dé ultieme droom, maar niet iedereen komt zomaar in aanmerking helaas.

“De eerste stap van het selectieproces is een filmpje maken van jezelf op het tennisterrein en dat aan een recruiter bezorgen. Die stuurt je filmpje dan door naar Amerikaanse universiteiten en coaches die je tenniskwaliteiten gedetailleerd analyseren. Aan de hand daarvan schatten ze in welk niveau je hebt. De recruiter maakte ook een profiel voor je aan waarop je Universal Tennis Rating (UTR) te zien is.”

Al moet die ranking volgens Noor met een korreltje zout worden genomen, want niet alle landen doen daaraan mee. “Daardoor worden veel resultaten die je behaald hebt in je eigen land niet in rekening gebracht en dat maakt die video zo belangrijk”, legt ze uit. “Je hebt zeven minuten om het beste van jezelf te laten zien.”

Noor’s freshman year – haar eerste jaar als college studente – was tijdens de coronacrisis op de Cardinal Stritch University in Milwaukee. Dat ligt in de staat Wisconsin, in het noorden van de States.

Lees verder onder de ploegfoto van Noor, met haar team van de Cardinal Stritch University in Milwaukee.

SAT-test en goed Engels en wiskunde kunnen

Vóór de coronacrisis was het zo dat je – eens geselecteerd voor college tennis – een gestandaardiseerde toelatingstest (SAT) moest afleggen. Dat is een test voor je Engelse en wiskundige vaardigheden. “Nu zijn die testen echter zo goed als allemaal afgeschaft”, vertelt Noor. “Ik heb me toen echt goed voorbereid op die test, want mijn score bepaalde tot welke universiteiten ik zou worden toegelaten.”

“Om me voor te bereiden heb ik o.a. veel Engelse films gekeken om de taal goed te beheersen. Ook ben ik meer gaan sporten om conditioneel fit te zijn.”

College tennis: zoeken naar een evenwicht tussen sporten en studeren

Hoe ziet een typische dag van een college tennisster eruit? Wanneer Noor ‘in seizoen’ is – dat wil zeggen; wanneer ze competitie speelt met haar team tegen andere universiteiten – start haar dag heel vroeg.

“Om half zes ‘s morgens ben ik al uit de veren, want om zes uur rijden we naar het voetbalveld voor een uurtje conditietraining. Tussen negen en twaalf hebben we les op de unief.”

“Van zestien tot achttien uur staat er een tennistraining op het programma en daarna hebben we de mogelijkheid om naar de kinesist te gaan of om een ijsbad te nemen. Voor ik ga slapen, maak ik steeds nog wat tijd vrij om te studeren.”

“Ik waak erover dat m’n academische verplichtingen niet lijden onder m’n tennis. In het begin was het zoeken naar een balans tussen intensief sporten en studeren, maar ik geloof dat ik die balans uiteindelijk wel gevonden heb.”

“Omdat m’n academische lessen dit semester pas starten om één uur ‘s middags, heb ik ‘s avonds tijd om met vrienden af te spreken of te gaan kijken naar hun wedstrijden.”

Community-gevoel en team effort

Het is ons intussen duidelijk dat bij college tennis alles rond het teamgebeuren draait. “Je spendeert veel tijd samen met je team”, beaamt Noor. “Tijdens het seizoen zijn we twee dagen per week met de bus onderweg, slapen we op hotel… Sommigen van m’n teamgenoten beschouw ik intussen als m’n beste vriendinnen.”

“Doordat je in ploegverband speelt, ervaar je een ander soort van druk”, geeft Noor nog mee. “Wanneer ik verlies, kan het team nog steeds de overwinning behalen. Iedereen supportert voor elkaar, we streven als hecht team hetzelfde doel na; namelijk winnen.”

“De Nationals, het nationale toernooi waar de beste 64 teams van de Verenigde Staten aan deelnemen, zijn voor de universiteiten het hoogst haalbare doel, en met Milwaukee hebben we dat behaald”, vertelt Noor trots. “Het harde werken loonde, dat gevoel was gewéldig. We verzilverden onze plek door een universiteit te verslaan die ons voorheen nog in de pan had gehakt.”

(lees verder onder de afbeelding)

Spelen op de US Open

“College tennis is wel niet alleen maar sporten”, benadrukt Noor. “Universiteiten waken erover dat je – naast tennissen – voldoende aandacht besteedt aan je studies.”

Na twee jaar college tennis in Milwaukee, besloot Noor voor een universiteit te kiezen die academisch sterker was. “Zo ben ik terechtgekomen op de Molloy University in New York, op een boogscheut van de bruisende Big Apple.”

“Eén van de dingen die mij hier het meest is bijgebleven, is dat ik op de terreinen van de US Open mocht spelen. Ik deed mee aan een individueel toernooi, en speelde de derde ronde op Court 18. Dat was een droom die uitkwam.”

(lees verder onder de afbeeldingen)

College tennis als springplank… of toch niet?

Over college tennis wordt wel eens smalend gedaan als het gaat om het niveau, maar heel wat bekende namen spreken dat tegen. O.a. Ben Shelton (ATP-15), Cameron Norrie (ATP-30), Steve Johnson (ATP-259), Arthur Ashe, John McEnroe, Sander Gillé (ATP D-21T) en Joran Vliegen (ATP D-21T), Danielle Collins (WTA-15) en Desirae Krawczyk (WTA D-15) namen college tennis als springplank voor een latere profcarrière. En onze landgenoot, Gilles-Arnaud Bailly (ATP-575), is pas nog gestart met een college tennis avontuur.

Al is zo’n succesvolle professionele toekomst natuurlijk niet voor iedereen weggelegd. “Er zijn wel degelijk universiteiten die fungeren als springplank naar een carrière als professioneel tennisser, maar dan moet je op de juiste universiteit zitten én veel talent hebben.”

“Ik heb persoonlijk die ambitie nooit gehad”, verduidelijkt Noor, “mij ging het vooral om de ervaring.”

De uitdagingen van college tennis

Hoe geweldig tennissen en studeren in Amerika ook klinkt, de medaille heeft ook een keerzijde. “In het begin heb ik moeite gehad om m’n plekje te vinden”, geeft Noor toe. “Waar ik het vooral lastig mee had en nog steeds heb, is de grote afstand met het thuisfront. Ook al zit m’n planning altijd vol en heb ik niet altijd de tijd om er bij stil te staan, ik heb echt wel heimwee soms.”

Gelukkig komt Noor’s familie af en toe overgevlogen. “We facetimen ook om de twee dagen, maar niets gaat boven een bezoek in real life. Mijn ouders kwamen me bezoeken in Chicago, en ze zullen er ook bij zijn in New York wanneer ik binnen twee maanden officieel afstudeer.”

“Ik kan ze laten zien waar ik al die tijd woonde, en voor hen is het fijn om die indrukken op te doen. Dat ik dan opnieuw Nederlands kan praten, is uiteraard ook een leuke bonus. Al is dat altijd even aanpassen”, lacht Noor.

Master in Groot-Brittannië

Ondanks de vlagen van heimwee, keert Noor – ook na haar studies in de States – nog niet meteen terug naar huis. “Ik heb besloten nog een master in de Moleculaire Medicijnen te volgen op de Universiteit van Essex, in Groot-Brittannië”, vertelt ze.

“Ik had dit ook in de States kunnen doen, maar ik wil dichter bij huis zitten. In de UK is tennis ook meer een clubsport, nog steeds op een hoog niveau, maar met een grotere focus op het academische. M’n master start in oktober. Ik kijk er erg naar uit, want vanuit Essex zal ik makkelijk over en weer kunnen pendelen naar België.”

Grote stap naar volwassenheid

Noor’s key takeaway van haar unieke Amerikaans avontuur? “Het ontwikkelen van zelfkennis en leiderschap”, klinkt het resoluut. “Ik heb geleerd hoe ik in een groep kan functioneren. Dankzij college tennis ben ik ook heel snel heel volwassen moeten worden. Je bent jong, zit aan de andere kant van de wereld en werd in een team gezet met allemaal oudere speelsters.”

(lees verder onder de afbeelding)

Het ultieme advies: gewoon doen!

Noor windt er geen doekjes om en heeft één ultiem advies voor jongeren die interesse hebben in een college tennis-avontuur: “Aarzel niet en doe het gewoon! Het maakt niet uit voor hoe lang. Het wordt sowieso de beste ervaring uit je leven.”

“Doe je research wel grondig wanneer je een universiteit kiest”, geeft ze nog mee. “De VS hebben veel agrarische gebieden, en daar valt eigenlijk niet zoveel te beleven. Ik heb daarom twee keer bewust voor een universiteit in een stad gekozen. Hier in New York zit ik op 25 minuten van Times Square, hoe geweldig is dat?! Bij m’n keuze heb ik verder expliciet gezocht naar een grote universiteit met competitieve teams en goede academische garanties.”

“Amerikaanse universiteiten bieden bepaalde certificaten aan die je kan behalen en internationaal erkend worden. Voor mij was het enorm belangrijk om ook op basis daarvan een universiteit te kiezen. Dan is de kans immers groter dat je diploma wordt gelijkgesteld naar de vereisten van het Verenigd-Koninkrijk of Europa.”

Wat kost college tennis?

Bijna vergeten we Noor te vragen hoe het zit met… het kostenplaatje. Hoe zit dat precies met die befaamde beurzen wanneer je gaat studeren in de States?

“Een studiebeurs is onontbeerlijk bij college tennis”, vertrouwt Noor ons toe. “Zonder betaal je voor een jaartje al snel 50.000 euro.”

Wat brengt de toekomst nog voor de Antwerpse? “Ik had de mogelijkheid om in de VS te blijven en er aan de slag te gaan als fulltime tenniscoach, maar dat aanbod heb ik afgewezen. Tennissen zal ik altijd graag blijven doen, maar ik ambieer toch nog altijd een carrière in onderzoek. Ik zie mezelf eerder in een laboratorium staan dan op een tennisterrein”, besluit Noor met een knipoog.

Getriggerd door Noor’s verhaal? Je kan haar avonturen in de States – en binnenkort in Groot-Brittannië – volgen op haar Facebook en Instagram.